Η αλεπουδίτσα του Θάλωσσι

Αρχές Ιουλίου είχα την τύχη να την συναντήσω. Ηταν μικρή και έμοιζε να πεινάει και να διψάει. Της έβαλα νερό σε έναν κεσέ και ήπιε μετά από σύντομο δισταγμό.

Κατόπιν ειδικοί για το θέμα των άγριων ζώων μου είπαν ότι καλό είναι να αποφεύγουμε να τα ταίζουμε και να τα ποτίζουμε... τα κάνουμε οικόσιτα. Ας την απολαύσουμε, όσο μπορούμε, στην ελευθερία της.

 

 

Σε κάθε περίπτωση θέλω να τονίσω ότι για την περιοχή αυτή πολλοί αδιαφορούν, κάποιοι άλλοι ονειρεύονται γήπεδα, ιαχές, αγώνες, μπαζώματα και πλαστικό. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, λίγοι ακόμα, που ονειρεύονται να φέρουν το περιβάλλον κοντύτερα στην αρχική, φυσική του μορφή.

Βελτιωμένη πρόταση ανάπλασης της λίμνης